Herkes mi Gider

beklemenin ızdıraba dönüştüğü bir noktadayız,

dakikalar saatlerimi alıyor, gözlerim ise hep telefonda

hasret, kanserli bir hücre gibi

midemde başladı ve bütün vücudumu ele geçiriyor

aklının ucundan geçip geçmediğimi dahi bilmiyorum

belki içinde ölmüş bir cesedim bu satırları yazarken

belki yeşermesini umut ettiğin, pamuğun içerisindeki bir tohum

koca bir bilinmezlik..

hükmü verilen bir mahkumun, karara itirazı gibi 

bu satırlar,

öldüysem eğer içinde bunun da suçlusu benim

sana kızamıyorum,

evladı gibi sevmek tabirini sende öğrendim çünkü

haber alamadığım gecelerde duyduğum endişelerde,

daha iyi ol diye verdiğim çabalarda

anladım,

fazla sevgi bazen insanın gözünü kör edebiliyor

seni anlayamamış olmamı buna bağlıyorum

ve bu sefer acıyı sıcağı sıcağına hissediyorum

soğumadan, 

uzaklardan bakmadan.

yazabildiğim kadar konuşabilseydim

belki daha iyi anlaşılabilirdim,

kitaplardan, satırlardan, söylenmemiş sözcüklerden medet umuyorum

kim bilir uğruna kaç şiir yazıldı, kim bilir daha kaç şiirime

misafir olacaksın.

sıradan bir serüven, rastgele bir ilişki gibi başlayıp

günden güne hayatıma yayılan, varlığımı ele geçiren

büyüyüp kök salan bir aşka bedeldin,

şimdi ise zamana yeniliyoruz

ellerin düşüyor ellerimden

gözlerin, gözlerin, gözlerin

bakmıyor artık eskisi gibi..

bana zamandan söz ediyorsun

her şeye iyi gelen zaman, beni kanatıyor

benim senden, senin benden habersiz alıp verdiklerini

kim bilebilir bizden başka?

kağşayan sayfalarda, tozlanmaya başlamış anılarda

silüetin vals ederken

giderek uzaklaşıyorsun.

korkularım kabuslarıma evriliyor

öpüyorum umarsız yerlerinden

bunlar da bir işe yaramıyorsa

bunlar da seni durdurmaya yetmiyorsa

demek yangından kurtarılacak hiç bir şey kalmamış kalbinde.

Anıl Sungurtaş

28.06.2022